ای شاه عطا بخش که بخشنده تر از تو

چشم فلک پیر ندیدست جوانی

درویش به درگاه تو بشتافتم امروز

جود تو مرا کرد توانگر به زمانی

شد قصهٔ من قصهٔ موسی که همی جست

از روشنی اندر شب تاریک نشانی

در آخر شب گشت کلیمی و رسولی

در اول شب بود کلیمی و شبانی

من شکر توگفتن نتوانم به تمامی

گر بر تن من گردد هر موی زبانی

همواره مدیح تو سگالم به دل و جان

کز بهر مدیح تو دلی دارم و جانی